Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0683

Ubiegać się, utrudzić się bieganiem.

Ubieliczkować twarz = ubielić, ublanszować.

Ubieżny, p. Ubieżysty.

Ubieżysty, ubieżny, uciekający, pomykający, mknący (hamować ubieżyste koła).

Ubijać się o co = dobijać się, zabijać się o co, gwałtem się o co starać.

Ubiór, 1) U. pokoju = obicie, tapeta; 2) ubiory albo ubranie = spodnie.

Ubliga, p. Ubliżenie.

Ublistwo, p. Ubliżenie (król zapomniał jego zasług, lecz on kontent z tego ublistwa...).

Ubliżać, p. Ubliżyć.

Ubliżenie, ublistwo, ubliga, uszczerbek, ujma, postponowanie (cnota nikomu ubliżenia nie czyni).

Ubliżyć, niedok. ubliżać, ująć, zrobić uszczerbek, odmówić (U. komu uszanowania; ubliżyła mu swej ręki).

Ubluć się, ublwać się, zwymiotować się, zrzygać się (U. się, pijąc; U. się na stół).

Ublwać się, p. Ubluć się.

Ubłagacz, ubłagalnik, ten, co ubłagał albo ubłaga.

Ubłagalnia, ubłagalnica, modlitewnia, gdzie Żydzi Boga błagali.

Ubłagalnica, p. Ubłagalnia.

Ubłagalnik, p. Ubłagacz.

Ubłagalny, tyczący się ubłagania (ofiara ubłagalna).

Ubłąd, zabłądzenie; błąd (trwał w ubłędzie swym na wzgardę Boga).

Ubłądzać, p. Ubłądzić.

Ubłądzić, niedok. ubłądzać, zbłądzić (U. od prawdziwej nauki; mąż, któregoby żona ubłądziła...).

Ubłożenie, zadowolenie, ukontentowanie.

Ubog, p. Ubogi.

Ubogi, ubog, nieszczęśliwy, mizerny, nędzny, nieborak. Ubogusieńki, ubożuchny.

Ubojeć się, p. Ubać się.

Uboleć się, zmartwić się, zgryźć się.