Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0685

Uchraniać, zapobiegać czemu.

Uchron, uchronek, uchrona, schronienie, przytułek; U. zwierzęcia = legowisko.

Uchrona, 1) uchronienie; uchronienie się, ucieczka; 2) U. prawna dla nienależytego sądu = exceptio fori.

Uchronek, p. Uchron.

Uchronny, w którym się można uchronić, skryć (zakątek U.).

Uchudnąć, ubyć przez schudnięcie.

Uchwacić, p. Uchapić.

Uchwatliwie, nagle, raptownie.

Uchwycić, 1) guza = oberwać; 2) kogo = ująć, ubłagać, udobruchać.

Uchyb, p. Uchyba.

Uchyba, uchyb, uchybienie, omyłka (bez uchyby = niechybnie, pewnie).

Uchybiać, p. Uchybić.

Uchybić, niedok. uchybiać, chybić, nie trafić.

Uchylać się, p. Uchylić się.

Uchylić się, nied. uchylać się, 1) czemu, od czego = uniknąć czego, uchronić się od czego (U. się niebezpieczeństwu, od niebezpieczeństwa); 2) odwrócić się (uchyl się od złego, a czyń dobrze).

Uchynąć się, chybnąć się, przechylić się (łódź się uchynęła).

Uciąć co = położyć czemu koniec (U. czyje bluźnierstwa).

Uciągnąć, 1) ściągnąć (skórę); 2) ujść ciągnąć z wojskiem dokąd.

Uciążać, 1) p. Uciążyć; 2) utyskiwać, narzekać.

Uciążanie, uciążliwość.

Uciążliwy, żałosny, utyskujący (skarga uciążliwa).

Uciążyć, 1) obciążyć, obarczyć; 2) albo uciężyć, nied. uciążać, ucisnąć, uciemiężyć.

Ucichnąć, 1) ustać (ogień, mór ucichł); 2) zabrał tak wielkie łupy, że ziemia przed nim ucichnęła = strętwiała, oniemiała.