Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0688

Uczycielka, nauczycielka.

Uczycielski, nauczycielski.

Uczycielstwo, nauczycielstwo.

Uczylisko, szkoła.

Uczyn, p. Uczynek.

Uczynek, uczyn, dzieło, utwór, wyrób.

Uczyniciel, uczyńca, twórca, sprawca, stworzyciel.

Uczynić: U. rozeznanie; U. przysięgę (= złożyć); U. dosyć = zadosyć uczynić. U. się, zrobić się, stać się (uczyniło się widno).

Uczynność, obowiązek, urząd, posługa.

Uczyrnić, uczernić.

Uczyrwienić, uczerwienić.

Uczytelny, nauczający, pouczający.

Uć, p. Uić.

Ućcić, uczcić.

Ućciwy, uczciwy.

Ućwierdzać, p. Ućwierdzić.

Ućwierdzić, nied. Ućwierdzać, umocnić, ugruntować.

Ud, udo.

Udacien, udatny, silny, mocny.

Udać, 1) oddać w posiadanie; 2) U. pieniądz = wydać, pozbyć się go; puścić w kurs (U. fałszywy pieniądz); 3) U. kogo = oskarżyć fałszywie, oczernić, spotwarzyć (U. kogo do sądu; zły język mię udał); 4) zwrócić, skierować (U. oczy swe za kim; U. się, 1) wydać się, wyjść za mąż; 2) zdawać się, mieć pozór czego, wyglądać jak kto, jak co; 3) U. się kim = wykazać się, wylegitymować się, poszczycić się (łotr, a udaje się zacnymi rodzicami); 4) U. się czem = zaimponować, pochlubić się (U. się strojem); 5) U. się w kogo = wdać się, wrodzić się, stać się podobnym (dzieci czasem udają się za rodzicami); 6) przydać się, okazać się użytecznym; 7) udaje mi się na płacz = zbiera mi się na płacz;