Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0689

8) U. się na co = jąć się czego, zwrócić się do czego; 9) U. się w rzecz = zacząć się spierać.

Udanie, 1) giestykulacja; dykcja; 2) informacja fałszywa, pouczenie fałszywe.

Udatny pieniądz = który można wydać, mający kurs nie fałszywy.

Udawać się słowy = rozprawiać o czem szeroko, rozwodzić się.

Udawiać, zabijać.

Udeptać, poniżyć, upokorzyć (U. czyj animusz).

Uderzyć, 1) mróz uderzył = złapał; wiatr uderzył = zerwał się, porwał się; 2) U. w kogo = uderzyć na kogo, rzucić się nań; 3) U. w nogi, w nogę = uciec, pierzchnąć; 4) U. przymierze = zawrzeć; U. się na kogo = uderzyć, napaść, natrzeć na niego.

Udobrzać, wystawiać z dobrej strony, podawać za dobre.

Udolność, zdolność; podołanie czemu.

Udostatczyć, p. Udostatkować.

Udostatkować, udostatczyć, zaopatrzyć, uposaży, uprowidować.

Udostoić komu co = zaszczycić, uraczyć czem.

Udowolnienie, zadowolenie.

Udoźrzalić, uczynić dojrzałym.

Udrapować, drapiąc urywać.

Udrączenie, udręczność, udręczenie.

Udrepcić, drepcząc ubić; udeptać.

Udręczność, p. Udrączenie.

Udybać, dybiąc uchwycić.

Udyszeć, zdyszeć się, zziajać się.

Udział, udziałek, 1) udzielenie (U. nowin); 2) cząstka (U. ciała ludzkiego).

Udziałać, udziełać, uczynić, zrobić (U. pierścień; nic mu nie mogli U.).

Udziałek, p. Udział.

Udzielać się, udzielawać