Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0690

się komu = pomagać, służyć, być pożytecznym.

Udzielawać się, p. Udzielać.

Udzielność, skłonność udzielania swego drugiemu.

Udzielny, 1) skłonny do udzielania drugim; 2) oddzielny, osobny, odosobniony.

Udziełać, p. Udziałać.

Udzierka, utarczka, szarpanina, urywanie wroga (U. Kozaków z Turkami).

Uf, ufiec, hufiec, zastęp, orszak.

Ufacić, uchwycić.

Ufale, ufliwie, ufnie.

Ufalić, uchwalić.

Ufałość, p. Ufanie.

Ufały, ufliwy, ufny, zaufany.

Ufanie, ufałość, ufność, nadzieja (U. w kim pokładać).

Ufiec, p. Uf.

Ufigurować, uformować w figurę, ukształtować.

Ufliwy, p. Ufały.

Ugad, odgadnięcie; bez ugadu co nas spotyka = niespodzianie.

Ugadnąć, zgadnąć, odgadnąć (U. przyszłość = przewidzieć).

Ugarać, upalać; U. czem serce = zapalać; U., ugorzyć komu = dopiec, dokuczyć.

Ugasnąć, ustać, skończyć się (swawola ugasła).

Ugęszczać, uczęszczać, odwiedzać co (U. Warszawę = uczęszczać do niej).

Ugłaskawać, ugłaskować, ugłaskiwać.

Ugłaskować, p. Ugłaskawać.

Ugłodzony, zgłodniały.

Ugoda, opłata wymuszona.

Ugodzić komu = dogodzić.

Ugonek, uganianie się, ubieganie się.

Ugorny, ugorowy (rola ugorna; kwiat U.).

Ugorze, obszar, przestrzeń.

Ugorzeć, opalić się na słońcu, opalić się.

Ugorzyć, 1) zostawiać ugorem; 2) p. Ugarać.