Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0702

się, złamać się, pęknąć (miecz mu się upadł).

Upatrować, p. Upatrzyć.

Upatrywać, p. Upatrzyć.

Upatrzyć, niedok. upatrować, upatrywać, 1) zważać, obserwować, oglądać (U. przechodzące stado, czy dobrze utrzymane); 2) ujrzeć, dostrzedz, zobaczyć (U. kogo w tłumie); 3) upatrywać = przewidywać, mieć na względzie, zapobiegać (za pokoju upatruj wojnę).

Upawać kogo = upajać.

Upawęzić kogo = uzbroić pawężą.

Upądzać, upędzać, ganiać, uganiać.

Upełny, zupełny.

Upiek, upieczenie (mięso na U.).

Upierzyca, upiór żeński.

Upierzyć, 1) upierzywszy nogi, ucieka = uskrzydliwszy, wziąwszy za pas; 2) duma upierzona = napuszona.

Uplatać, p. Upleść.

Upleć, uplecenie, uplot.

Uplenić, wypleniając umniejszyć; przerzedzić, przetrzebić (wojny upleniają ludność).

Upleść, niedok. uplatać, usidlić, uwikłać.

Uplot, 1) rzecz upleciona, splot, wieniec, girlanda; 2) pęta, sidło, więzy (uwolnić się z uplotów).

Uplwać, opluć.

Upłakać, 1) umordować, ufatygować płakaniem (U. oczy); U. się, umordować się, ufatygować się płakaniem, spłakać się; napłakać się.

Upłaszać, p. Upłoszyć.

Upławić co = pozwolić ciec z czego, sprawić aby płynęło (bok Chrystusa włócznią upławiony).

Upłoch, ten, którego spłoszono skąd.

Upłoszyć, niedok. upłaszać, spłoszywszy zmusić do ucieczki.

Upłozić, upełznąć.

Upłynąć: nicby jej przez to nie upłynęło = nie ubyło.

Upłynny, przemijający, krótko trwały, niestały (upłynne lata, roz-