Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0706

Urobek, zarobek.

Urobić, zarobić; U. się, zmordować się robieniem, narobić się.

Urocznie, dorocznie; uroczyście.

Uroczny, 1) doroczny (U. zwyczaj); 2) urzekający, czarujący; 3) uroczysty.

Uroczysko, p. Uroczyszcze.

Uroczyszcze, uroczysko, kopiec, miejsce graniczne; pustkowie.

Uroczywisty, uroczysty.

Urod, 1) urodzenie się; 2) albo uroda, to, co się urodziło, urodzaj, zbiór, plon.

Urodny, urodliwy, urodziwy.

Urodzeniec, człowiek urodzony gdzie, tubylec.

Urodzeńszy, przedniejszy, szlachetniejszy.

Urodziwy, rosły, wysoki.

Urodzoność, tytuł szlachcica (wasza U.).

Uroj, rzecz urojona.

Uron, uronienie, utrata, szkoda.

Urost, wielki rozrost, wysokość, wielkość.

Urościć, nied. uraszczać, 1) zrobić, że urośnie, wyhodować (olejek ten uraszcza włosy na głowie); 2) U. pole = ugnoić, umierzwić.

Urościenie, 1) urośnięcie; 2) wynik, następstwo.

Uroślina, to, co urosło.

Urowieś, urwiś, urwis, urwipolec.

Urwać, niedok. urywać, U. kogo w łeb = wyciąć, palnąć, uderzyć; U. się, 1) wyrwawszy się udać się gdzie (nawet do kościoła niema czasu U. się); 2) przerwać się, zerwać się np. z podźwigania się.

Urwański, zbójecki, rozbójniczy.

Urwisz: na U. = byle co urwać, byle się dorwać do czego.

Urwiś, p. Urowieś.

Urwiżywot, szubienica.

Urychlić, pośpieszyć się, pokwapić się.

Urynny, urynowy.

Urywać, p. Urwać.