Urywcza, urywka, 1) urwanie, rwanie; 2) obrywka = dochód przypadkowy.
Urywczą, p. Urywcze.
Urywcze, urywczo, w urywczą, urywczem, urywkiem, dopadkiem, napadając aby urwać.
Urywczem p. Urywcze.
Urywczo, p. Urywcze.
Urywek, to, co urwano (U. skały = obłam, urwa; U. ziela = wierzchołek urwany, kwiatek).
Urywkiem, p. Urywcze.
Urywka, p. Urywcza. (na urywkę, na urywczą = aby tylko urwać).
Urzasnąć się, przerazić się, zatrwożyć się.
Urzazać, urznąć.
Urząd, 1) zrządzenie, postanowienie, wyrok (sprawiedliwy U. Boga); 2) obowiązek; 3) zbiorowo: urzędnicy.
Urządoczyśca, ten, przed którym zdają sprawę.
Urządzić sobie sługę = nająć, zgodzić.
Urzec, (uźrzec) dojrzeć (np. o owocach).
Urzek, urzeczenie, urok, czary.
Urzędny, urzędowniczy, urzędowy.
Urzędownik, urzędnik.
Urzędzić, urzędować.
Urzniony, urznięty.
Urzucić, rzuciwszy utrafić, trafić rzuciwszy, uderzyć rzuciwszy.
Usadka, usadzka, zasadzka.
Usadzić, 1) sadzając urządzić, założyć; zasadzić (U. ogród, winnicę); 2) uszykować, ułożyć, umieścić, rozłożyć, rozlokować (ludzkość i powaga mądrze były w nim usadzone; piękne słów usadzenie).
Usadzka, p. Usadka.
Uschłość, stan tego, co uschło, uschnięcie.
Usech, uschnięcie.
Usiadka, posiedzenie, siedzenie w kompanji.
Usidlawać, usidlać niejednokrotnie.
Usiec, siekąc ugodzić.
Usiedzieć się, nasiedzieć się do uprzykrzenia, wysiedzieć się.
Usieść, niedok. usiadać,
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0707
Ta strona została uwierzytelniona.