Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0710

przyjść do równowagi; 3) nastać się do uprzykrzenia, wystać się.

Ustalać, p. Ustalić.

Ustalić, ustalować, nied. ustalać, 1) nastalić, zaprawić stalą (U. grot, miecz); zahartować, zrobić odpornym, zatwardzić (U. serce, myśl, męstwo); 2) U. siekierę = osadzić na toporzysku.

Ustalować, p. Ustalić.

Ustały, który ustał.

Ustanowić, niedok. ustanawiać, zatrzymać w biegu, zastanowić (U. dzwon).

Ustarczyć, umocnić, pokrzepić.

Ustatecznić, p. Ustatkować (U. wyrazy).

Ustatkować, ustatecznić ustalić, ujednostajnić, uregulować (U. częste odmiany).

Ustaw, ustawa, 1) ustawienie, położenie, pozycja, postawa; 2) reguła (U. zakonny); 3) księga o porządku nabożeństw, agienda, rytuał.

Ustawa, 1) p. Ustaw, (utrzymać co w pewnej ustawie; niestateczna rzeczy ludzkich U.); 2) układ, ugoda, umowa; 3) część przepisu prawa wyznaczająca karę na jego gwałcicieli.

Ustawać, p. Ustać.

Ustawca, ustawiciel, ustawnik, ustanowiciel (Chrystus U. chrztu); Mojżesz U. starego zakonu); U. prawa = prawodawca.

Ustawiciel, p. Ustawca.

Ustawictwo, 1) moc; 2) jurysdykcja; 3) autonomja polityczna.

Ustawiczen, ustawiczny, stały, trwały.

Ustawiczny, 1) albo ustawny, wytrwały, trwały, nieugięty, stateczny, stały (U. w pracy, w modlitwie, w przedsięwzięciu); 2) ustawicznym z kim być = przestawać z kim.

Ustawić, ustawać, ustawować, 1) ustanowić (U. kogo czem = zrobić, mianować; prebendarzów przy kościele usta-