Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0711

wił); 2) postanowić, uchwalić, zdecydować (U. prawa; starsi tak ustawili; ustawiliśmy, iż trzy razy sądzony ma być niesławnym; U. sakrament, święto).

Ustawnie, ustawno, 1) ustawicznie, nieustannie, ciągle; 2) trwale, wytrwale, statecznie, stale.

Ustawnik, p. Ustawca.

Ustawować, p. Ustawić.

Ustąp, p. Ustęp.

Ustąpić, ustępić, niedok. ustępować, 1) U. drogi, prawdy, powinności, trybu = wykroczyć, zboczyć od... (U. z powinności małżeńskiej = sprzeniewierzyć się, złamać wiarę małżeńską; żona ustąpiła od męża = zdradziła go, nie dochowała mu wiary małżeńskiej); 2) U. z rzeczy; ugiąć się, wygiąć się (belka, ściana ustępuje); 3) odstąpić, opuścić (mowa mię ustąpiła).

Ustegnić, udeptać, uszłapać (U. pole).

Usterk, ustyrk, usztyrk, 1) zawada, o którą utykają się, szkopuł; 2) potknięcie się (U. na drodze; U. w mowie = zacięcie się); 3) uszkodzenie, wada, szwannk (U. na ciele, na duszy).

Usterkliwy, ustyrkliwy, skłonny do usterków, ułomny, potykający się; pełen usterków (starość usterkliwa; płacze nad usterkliwem życiem przeszłem).

Usterknąć się, ustyrknąć się, niedok. ustyrkać się, potknąć się.

Ustęp, ustępek, ustąp, 1) uchylenie się na bok, na stronę, zboczenie (U. słońca od równika); 2) przestępstwo, wykroczenie, występek.

Ustępek, p. Ustęp.

Ustępić, p. Ustąpić.

Ustępny, ustępujący się, poddający się (powietrze ustępne).

Ustosować co do czego = umiarkować, zgodzić co podług czego.

Ustowy, ustny; klej U. = mundklej.