Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0713

Uszczypek, 1) ułamek, odłamek, szczypta (uszczypki pism starych; fortuna uciechy uszczypkiem dawa); 2) ujma, uszczerbek (bez uszczypku prawa; bez krzywdy i uszczypku bliźniego); 3) przytyk, przymówka, przycinek.

Uszczypny, uszczypliwy.

Uszka, naczynie do czyszczenia i leczenia uszu (U. lekarska = rurka uszna).

Uszko, część dolna ucha na dół wisząca.

Usztepować, stebnować, ściebać.

Usztyrk, p. Usterk.

Uszychtować, uszykować, przyrządzić.

Uście, ujście. Uścięgać, p. Uścięgnąć.

Uścięgnąć, niedok. uścięgać, ściągnąć, ścisnąć, spiąć (U. pierś sznurówką, głowę chustką).

Uścignąć, doścignąć, dogonić.

Uśmiechliwy, uśmiechły, uśmiechnięty (uśmiechliwa jutrzenka).

Uśmiechły, p. Uśmiechliwy.

Uśmierzyć, poniżyć, upokorzyć.

Uśnienie, śmierć.

Uśpiać, p. Uśpieć.

Uśpieć, 1) albo uśpiać, zdołać, wskórać; 2) albo uśpieszyć, śpiesząc się uprzedzić.

Uśpieszyć, p. Uśpieć.

Uświadczyć co = zobaczyć, że co jest gdzie (nigdy tam szkodliwego gadu nie uświadczysz).

Uświt, świt (na uświcie = o świcie).

Utaczka, zapasy, mocowanie się z kim.

Utacznik, zapaśnik, szermierz.

Utarczny, tyczący się utarczki (bitwa utarczna).

Utargować, p. Utargnąć. U. się na kogo = targać się, rzucać się, porywać się.

Utargnąć, niedok. utargować, targnąwszy, urwać; uszarpnąć.

Utążyć, U. się, stęsknić się, znudzić się.