Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0717

Uwieszczy, obwieszczający (List U.).

Uwieźć się, ujść, umknąć (U. się z pogromu).

Uwięzać, uwiązać.

Uwijać się, p. Uwinąć się.

Uwilgotnić, p. Uwilżyć.

Uwilżyć, uwilgotnić, zwilżyć, zmoczyć.

Uwinąć się, niedok. uwijać się, obrócić się, wykręcić się (U. się na jednej nodze).

Uwinić, obciążyć winą, obwinić, oskarżyć.

Uwinny, uwijający się, zwinny, skrzętny.

Uwlec, zrobić ujmę, ubliżyć, zganić.

Uwładać, uposażyć w władzę; władnym uczynić, uprawomocnić, upoważnić (U. kogo powagą; papiery do uwładania w czynieniu patrona).

Uwłaszczać, p. Uwłaścić.

Uwłaścić, niedok. uwłaszczać, nadać pewną właściwość, napiętnować, nacechować (moc ducha Bożego wszystko uwłaści).

Uwłoctwo, uwłaczanie, ujma, zelżywość.

Uwłocznik, 1) ten, co uwłacza (U., złorzecznik); 2) zwodnik, uwodziciel.

Uwłoczny, włóczony (Hektor U. zelżywym był widokiem).

Uwod, uwiedzenie się, ułuda, uniesienie się, uprzedzenie (dobrze i bez uwodu przeświadczony).

Uwodca, ten co uwiódł albo co uwodzi.

Uwodzić komu czego = ujmować, uwłaczać (U. komu czci). U. się myślami = bić się z myślami, namyślać się, łamać sobie głowę.

Uwodziwołek, złodziej bydła.

Uwolnić, niedok. uwalniać, zwolnić, rozwolnić, rozluźnić (U. pęta).

Uwonić, wonią napełnić.

Uwój, 1) rzecz uwita; skręt, zwój, splot, zwitek; 2) rzecz, którą owijają.