Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0721

Wach! wah! hejże! hej! hola!

Wachawy, wąchający się; opieszały.

Wachla, pochodnia.

Wachlarzaty, podobny do wachlarza.

Wacho, zając (u myśliwych).

Wachowny, wahający się.

Wachta, warta, straż.

Wachtować, trzymać straż.

Wackarz, ten, co robi wacki.

Wacpaniny, tyczący się wacpani, należący do niej.

Wacpanowy, tyczący się wacpana, należący doń.

Wadzać, wodzić od czasu do czasu.

Waga, 1) W. srebra = 2 grzywny; 2) ciężar, rzecz ciężka; 3) pion, gruntwaga, ołowianka; 4) stawić się z wagą = ważąc się, słaniając się, chwiejąc się na nogach; 5) orczyk, bark, sztelwaga u wozu; 6) W. równa, równość wagi = równowaga; 7) miara, wykładnik, sprawdzian (wagą szczęśliwości publicznej jest szczęśliwość rolnika).

Wagant, głos w muzyce nie należący do żadnego z czterech głównych głosów.

Wagociąg, linja prostopadła, pion.

Wagomiar, średnica kuli lub działa, jako wskazówka ich wielkości; kaliber kuli, działa.

Wagomierzyć, dochodzić wagomiaru a za pośrednictwem jego — kalibru pocisku.

Wagorówny, p. Wagostrychowny.

Wagoruch, waga w zegarze poruszająca koła.

Wagostrychownica, śródwaga.

Wagostrychowny, wagorówny, prostopadły.

Wagować, wagusować się, włóczyć się, wałęsać się osobliwie za szkołą. W. się, wahać się, być niezdecydowanym.

Wagus, tułacz, włóczęga.

Wah! p. Wach!