Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0722

Wahaty, wahotliwy, chwiejny (krok W.).

Wahotliwy, p. Wahaty.

Wahować się, wahać się.

Wajnsztejn, p. Wajnsztyn.

Wajnsztyn, wajnsztejn, wajsztyn, wejnsztejn, kamień winny.

Wajspień, opiłki, trociny.

Waju, was dwóch.

Wakancja, 1) wakans, wakowanie urzędu, posady; 2) wakancje = pustki.

Wakancyjka, wakansik.

Walać, 1) taczać; 2) wałkować w foluszu (W. sukno).

Walczerz, p. Walecznik.

Walczyć na kogo = bić, nacierać walcząc.

Walecznik, walczerz, rycerz, żołnierz, bojownik.

Waleczny, 1) tyczący się walki, bojowy, wojenny (sprawy waleczne; czasu walecznego); 2) walny, tęgi, doskonały, pyszny, wyborny (co za porównanie waleczne!).

Walenty: ciskać Walentemi = kląć od wielkiej choroby.

Waleta, pożegnanie, rozstanie się.

Walwas, miara objętości = blizko korzec.

Wał, 1) W. góry = grzbiet góry; 2) W. wodny albo wełna = bałwan wodny; 3) W. dymu = słup, kłąb; 4) wałem jechać, iść = cwałem; 5) wałem iść do urny i t. p. = ławą, hurmem; walić się dokąd; 6) wałem padać = walić się, padać pokotem, mostem.

Wałach, eunuch, trzebieniec.

Wałaszy, tyczący się wałacha.

Wałaszyć, trzebić, kastrować człowieka.

Walić, 1) W. winę na kogo = zwalać; 2) W. sukno = wałkować.

Walina, 1) ruina, upadek; 2) waliny = ruiny, zwaliska.

Walisty, toczysty.

Walny, powszechny (nauka walna = encyklopedja; trakt W.).