Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0723

Walwas, miara objętości = korcowi.

Walwuła, wałwula, zatyczka (w ciele).

Wałkarczyk, czeladnik wałkarski.

Wałkarski, wałkowniczy, tyczący się wałkarza.

Wałkarz, ten, co bieli płótno, sukno, blecharz, folusznik.

Wałkownica, prasa wałkarska, stolnica wałkarska.

Wałkowniczy, p. Wałkarski.

Wałokop, p. Wałostaw

Wałołomny, służący do burzenia wałów.

Wałostaw, wałokop, wałostawność, nauka robienia wałów.

Wałostawność, p. Wałostaw.

Wałowa ziemia = ciągnąca się środkiem wału i koloru nie odmienia.

Wałowity, 1) tłusty jak wał (koń W.); 2) tęgi, potężny (wojsko wałowite).

Wałwula, p. Walwuła.

Wama, 3 i 6 przypadek licz. podwójnej od ty.

Wamborek, wąwor, wąworek, wiadro.

Wan, p. Wen.

Wanczos, p. Wasiłka.

Wandel, kara pieniężna, grzywna.

Wandszos, p. Wasiłka.

Waniek, wino zepsute, zwietrzałe, spleśniałe.

Wankować w domu = tłuc się, straszyć, markować, przeszkadzać, pokutować.

Wanszos, p. Wasiłka.

Wańdrowiec, wędrowiec.

Wapenrok, wierzchnie ubranie.

Warch, wark, 1) swary; chrapka, gniew, uraza; 2) opoka, skała.

Wardąga, wardęga, 1) bydlę; 2) dobytek; 3) czeladź; 4) zagrodnik.

Wargielt, wergielt, 1) kara pieniężna, grzywna za skaleczenie albo zabicie przypadkowe; 2) łapówka.

Warjator, odmieniacz, fałszerz, łgarz.

Wark, p Warch.

Warować, warować się, wiarować się, strzedz