Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0727

cych dla sokołów książąt.

Wątrobny, wątrobowy, wątrobiany.

Wąwel, Wawel (góra).

Wąwor, p. Wamborek.

Wąworek, p. Wamborek.

Wąza, komórka woskowa pszczela.

Wąziuczki, wężutki, wąziuchny.

Wąż, działo bardzo długie z małym otworem.

Wążyć, wężyć, robić wązkim, zwężać.

Wbezpieczać, p. Wbezpieczyć.

Wbezpieczyć, niedok. wbezpieczać, ubezpieczyć, upewnić.

Wbić, niedok. wbijać, 1) W. do lądu = przybić do lądu; 2) W. kogo w kogo, co = przedzierzgnąć (Antygonę, Juno wbiła w ptaka); 3) wzbić, wynieść, wzmódz (W. kraj w bogactwo; W. umysł w pychę).

Wbiedz, wbieżeć, niedok. wbiegać w co = wejść, zajść, wedrzeć się (rola moja w sąsiedzką wbiega).

Wbiegać, p. Wbledz.

Wbieżeć, p. Wbiedz.

Wbijać, p. Wbić.

Wboksłoneczny pas ziemski = pas umiarkowany.

Wbrodzić, brodząc wejść; webrnąć.

Wbrzeże, 1) przylądek; 2) zatoka.

Wcale, w całości, nienaruszenie (mieli być zdrowi i W.; to jest W., nic nie ruszono).

Wchlebić, w chleb przemienić (W. ciało Chrystusa).

Wchodnik, ten, co ma wolne wejście dokąd.

Wchodzień, ten, co wszedł.

Wchód, 1) jutrznia w kościele wschodnim; 2) akt w sztuce teatralnej.

Wciągać, p. Wciągnąć. W. się, ociągać się.

Wciągliwy, powściągliwy.

Wciągnąć, niedok. wciągać, 1) powściągnąć, wstrzymać; 2) W. dokąd = ciągnąc wejść; wkroczyć (W. do miasta z pocztem). W. się,