Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0729

ny, mierny, średni; 5) wygodny (pokój W.).

Wczyniać się za kim = wstawiać się, przyczyniać się, wnosić instancję.

Wdać nied. wdawać, 1) W. kogo w co = wciągnąć, wplątać, wmieszać; 2) W. kogo w kogo, w co = przedzierzgnąć, przemienić; W. się, 1) W. się w co = udać się gdzie chroniąc się (w domy się wdano); W. się w kogo = uderzyć, udać się, zwrócić się do kogo w potrzebie; 2) W. się w kogo, w co = przemienić się, przedzierzgnąć się; 3) wkraść się, wcisnąć się, dostać się gdzie (zaraza udała się do obozu) 4) W. się w sprawę sądową = rozpocząć proces; 4) W. się w niebezpieczeństwo, w zwadę, niesławę = narazić się, wystawić się na nie; 5) W. się w co = oddać się, poświęcić się zupełnie, zatopić się (W. się w naukę).

Wdal, zdala, zdaleka (W. od ludzi).

Wdały, piękny, ładny.

Wdartus, wtręt, intruz, samozwaniec.

Wdawać, p. Wdać.

Wdochwatni, dorywczy (robota wdochwatnia).

Wdochwytkę, wdopadki, wdorwy, dorywkiem, dorywczo, znienacka.

Wdole, dolina.

Wdopadki, p. Wdochwytkę.

Wdowny, p. Wdochwytkę.

Wdowicze, wdowine, opłata od wdowy za jus primae noctis.

Wdowiczka, wdóweczka.

Wdowine, p. Wdowicze.

Wdowożeń, ten, co się żeni z wdową.

Wdowski, wdowin tyczący się wdowy.

Wdrożyć się, werznąć się, wdrążyć się, wpoić się (W. się w kamień).

Wdyszeć, westchnąć.

Wdziedziczyć się, wedrzeć się, wśrubować się w dziedzictwo.