Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0735

Wezwrzeć, niedok. wzwierać, 1) wrąc wzburzyć się; zacząć wrzeć; 2) wzbić w górę (morze wiosły wzwarte).

Weźrzeć, wejrzeć.

Weźrzeć się, 1) weżreć się, wgryźć się; 2) zgryźć się, sfrasować się, strapić się.

Weżdgi, p. Weszdy.

Weżdy, p. Weszdy.

Weżgdy, p. Weszdy.

Weżgi, p. Weszdy.

Węchacz, obdarzony dobrym węchem.

Węchodym, mysz.

Węchorz, pies węchem śledzący.

Węda, wzdły.

Wędeta, p. Wendeta.

Wędlisko, p. Wędzisko.

Wędny, należący do wędy (nić wędna).

Wędoł, wądół.

Wędroweszka, mędoweszka.

Wędzica, haczyk, widełki do ofiar.

Wędzić, łowić wędką.

Wędzidłko, wędzidełko.

Wędzidło na kogo gryźć = srożyć się, ślinić się z gniewu na kogo.

Wędzisko, wędlisko, pręt wędki.

Węgielmus, węgielnica stolarska, narzędzie do prostowania kątów.

Węgielnik, 1) punkt zetknięcia się dwóch linji prostopadłych do siebie; 2) kopiec graniczny.

Węgielność, miejsce załamania się linji obwodu, załom.

Węgl, p. Wągl.

Węglisty, 1) węglowy; 2) czarny jak węgiel.

Węsaty, wąsaty.

Węsik, wąsik.

Wętpić, p. Wątpić.

Węzeł, 1) tłumok, pęk, wiązka, paczka (pakuje rzeczy w W.; W. fig, rodzynków); 2) wiązanie, dar na imieniny, urodziny (dać komu co na W).

Węzina, cieśnina, przesmyk wązki.

Węzłować, węźlić, wiązać w węzły.

Węźlić, p. Węzłować.

Wężaty, pełen wężów.

Wężę, płód węża.

Wężochwalca, ten, co od-