Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0738

Wiarodatny, p. Wiarodajny.

Wiaropodobny, uwierzliwy, podobny do wiary, prawdopodobny.

Wiarować się, p. Warować się.

Wiarozłomca, wiarołomca.

Wiarozmienny, który przeszedł na inną wiarę, renegat.

Wiastonosz, roznosiciel wieści.

Wiastować, zwiastować.

Wiatr, powietrze, gaz.

Wiatreczek, wietrzyk.

Wiatrny, wietrzny.

Wiatrociąg, 1) machina pneumatyczna; 2) tchawica.

Wiatrokształtny, podobny do wiatru, powietrzny (ciało wiatrokształtne).

Wiatroloty, wiatropędny, równo z wiatrem lecący.

Wiatropęd, 1) pędziwiatr, wietrznik, 2) wentylator.

Wiatropędny, p. Wiatroloty.

Wiatrowisko, miejsce gdzie się często wiatry zbiegają.

Wiatrożył, wiatrożyła, kameleon.

Wiatrożyła, p. Wiatrożył.

Wiatrunek, wietrunek, 1) wiatry, gazy zadkiem wychodzące; 2) wyziew, parowanie, transpiracja.

Wiądnąć, wietnąć, więdnąć.

Wiądro, upał.

Wiątchy, więtki, wietki, wiotchy.

Wiąz, pierwsze wiązanie pszczelne w ulu, skarzyk.

Wiązać, więzać, 1) W. kogo czem na imieniny = obdarzać; 2) W. komu co przy chrzcie = ofiarować; 3) robić (robótkę kobiecą) na drutach, szydełkiem i t. p.; 4) W. kogo przy kim = przywiązywać doń, trzymać przy nim; 5) W. książki = oprawiać, zszywać; W. się, 1) (o zwierzętach) łączyć się z sobą przy spółkowaniu; 2) W. się przy kim = lgnąć do niego, trzymać się go; 3) Psy jakoś nie wiążą się z niedźwie-