Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0743

Wielkowładny, p. Wielowładny.

Wielkowspaniały, wielce wspaniały, majestatyczny, imponujący, pompatyczny.

Wielkuchny, wielkuśny, bardzo wielki.

Wielkusz, człowiek rosły, olbrzym, wielkolud.

Wielkuśny, p. Wielkuchny.

Wielmi, wielmie, wielce, bardzo.

Wielmie, p. Wielmi.

Wielmnóstwo, majestat.

Wielmożca, p. Wielmożnik.

Wielmożnie, 1) potężnie, możnie, silnie (wierzyć W.); 2) hojnie, wspaniale, okazale, pompatycznie (Kraków W. ozdabia).

Wielmożnik, wielmożca, człowiek wielmożny, magnat.

Wielmożność, 1) hojność, wspaniałomyślność (zbytek wielmożności = rozrzutność); 2) wspaniałość, okazałość, pompa (W. kamienic; W. na dworze cesarskim; przyjęto go w Poznaniu z wielką wielmożnością); 3) władza.

Wielmożny, 1) wielce możny, potężny, silny; 2) hojny, pański, okazały, wspaniały, pompatyczny, świetny (nie chciał brać wielmożnych podarunków od króla).

Wielmożyć, 1) robić wielmożnym, wywyższać; 2) wynosić pod niebiosa, wychwalać, wielbić, wysławiać.

Wielobogi, uznający wielu bogów, bałwochwalczy, politeistyczny (W. poganin).

Wielobożeńczyk, wyznawca wielu bogów, politeista.

Wielobożeński, politeistyczny.

Wielobożeństwo, politeizm.

Wielochciwy, wielce chciwy.

Wieloczyn, iloczyn (w mnożeniu).

Wieloczynny, wielce czynny; znany z wielkich czynów.