Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0745

Wielowęgieł, wielokąt.

Wielowład, możnowładzca, arystokrata, oligarcha.

Wielowładny, wielowłady, wielkowładny, możnowładny, wielmożny.

Wielowłady, p. Wielowładny.

Wielowładztwo, możnowładztwo, arystokracja.

Wielowrot, drganie, wibracja, oscylacja.

Wielowtór? w towarzystwie wielu? w ilu? (W. przychodzisz? = ilu was?).

Wielowyobrażony, wielokształtny, wielopostaciowy.

Wielożądny, chciwy, nienasycony.

Wielożenny, mający wiele żon.

Wieleżon, mąż wielu żon.

Wielożytny, starożytny.

Wielożywny, urodzajny.

Wielożyzny, wielką żyzność sprawiający (wielożyzna Cerera).

Wieluczki, p. Wieli.

Wienek, winnik, pomiotło.

Wieniec, 1) W. szturmowy = kiszka napełniona materjałem wybuchowym, oblana smołą; 2) W. koło otworu armaty = obrączka, wrąb.

Wienny, wianny, tyczący się wiana (wienna pani = wdowa, dożywotniczka na dobrach zmarłego męża.

Wieńcerz, p. Więciorka.

Wieńcować, wieńczyć.

Wieńczać sobie żonę = pojmować, zaślubiać.

Wieńczalny: żona wieńczalna = ślubna, prawa.

Wieńczarka, kobieta robiąca wieńce lub sprzedająca je.

Wieńczarz, ten, co robi lub sprzedaje wieńce.

Wieńczyny, 1) zrękowiny, zmówiny; 2) dożynki, okrężne.

Wieńczysty, tyczący się wieńców, do robienia wieńców służący (rozmaryn W.).

Wiera, 1) p. Wierę; 2) wiara.

Wierać się, często powtarzać „wiera“, upewniać (nie wieraj się, wierzę ci).