Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0746

Wierciadło, zwierciadło.

Wiercibisz, wietrznik, trzpiot, niestatek.

Wiercioch, wałek do wiercenia, rozcierania, np. maku w donicy.

Wierdung, p. Wiardunk.

Wierdunk, p. Wiardunk.

Wierę, wiera, 1) prawdziwie, zaiste (to już nie darmo, W. będzie co złego); 2) nawet (by też W. aniołowie byli są zwodnicy).

Wierhanki, firanki.

Wierneczka, p. Wiernka.

Wiernek, wiernik, wierniś, powiernik.

Wiernie, zaprawdę.

Wiernik, 1) p. Wiernek; 2) mający wiarę, wierzący, wyznawca (W. Mahometa).

Wiernisia, p. Wiernka.

Wierniś, p. Wiernek.

Wiernka, wiernisia, wierneczka, powiernica.

Wiernoczynny, sumiennie postępujący, szczery.

Wierność, 1) (tytuł kościelny) wielebność; 2) tytuł dawany szlachcicowi przez króla.

Wierny, prawdziwy, rzeczywisty, istotny.

Wiersza, wirsza, wiraszka, rodzaj kosza do łowienia ryb.

Wierszopisca, wierszopis, rymotwórca.

Wierszopiska, wierszotworka, wierszopiszyni, wierszopisarka, poetka.

Wierszopistwo, wierszopisarstwo, rymotwórstwo.

Wierszopiszyni, p. Wierszopiska.

Wierszowny, tyczący się wierszy, rymowny.

Wiertel, wirtel, 1) ćwiartka, ćwierć (miara zboża); 2) p. Wiardunk.

Wiertelnik, urzędnik miejski schodzący na grunt w charakterze biegłego.

Wierudny, wirudny, wierutny, istny, prawdziwy (wierudna prawda, nędza; hołysz W.).

Wierzaja, wierzeja, brama, wrota.

Wierzany, któremu wierzą, wzbudzający zaufanie (nadzieja wierzana).