Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0758

dzicielka, władczyni, pani, królowa.

Władarz, p. Włajca.

Władnictwo, władza, panowanie (W. świata = władza nad światem).

Władnik, p. Włajca.

Władność, władanie, władza (władności w rękach nie miał; nad czeladzią W. albo panowanie).

Władobronny, władający orężem.

Władodawca, władzodawca, mocodawca.

Władogromny, władogromy, władający piorunami (Jowisz W).

Władogromy, p. Władogromny.

Władogroźny, groźny swoją potęgą.

Władołódca, władający łódką.

Władotwórca, wszechmocny twórca, wszechmocny rządca.

Władzicielka, p. Władarka.

Włajca, władacz, władarz, włodarz, władnik, władca.

Włamać, włomić, niedok. włamować kogo w co = wprawić, wciągnąć, wdrożyć (W. dziecię w gramatykę; W. się, wprawić się, wciągnąć się, wdrożyć się w co.

Włamować i W. się, p. Włamać.

Własnomiętność, prywata, posiadanie osobiste (W. w zakonie wada).

Własnomiętny, dążący do posiadania czego na swoją osobistą własność.

Własnoręki, własnoręczny (W. podpis).

Własnorodny, oryginalny.

Własność, właściwość, prawdziwość.

Własny, 1) właściwy; 2) istny, prawdziwy, wykapany (Mars W. z niego).

Włastelski, mający władzę, władający, panujący.

Właszczyć, właścić, przywłaszczać sobie.

Właścić, p. Właszczyć.

Właściwy, własny czyj.

Właścizna, właść, własność.