Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0760

Włość, p. Włodować.

Włość, kraj, państwo (W. kartagińska).

Włośnie p. Włostnie.

Włowić się dokąd = wkręcić się, wkraść się, włudzić się (W. się do serca czyjego).

Włożyć, 1) W. kogo do regiestru = wciągnąć; umieścić go w nim; W. co w pamięć = wbić; W. co komu = powiedzieć na ucho, szepnąć; 2) W. co na kogo = udzielić mu czego (W. na kogo chrzest; 3) W. co na kogo = zdać, przelać, przekazać; W. na kogo, na co = zostawić komu, czemu, zdać na kogo, na co (na nas włożycie, abyśmy ich dostali; spór włożyć na czyj sąd, na czyje rozstrzygnięcie; 4) W. na kogo potwarz = rzucić; 5) W. na kogo, na co imię = nadać mu imię; 6) W. apelację = wnieść, założyć; W. się, wstawić się, przyczynić się, wdać się, wnieść instancję.

Włóczebne, danina od włóczenia, bronowania.

Włóczenina, włokita, włokieta, włóczęga, włóczenie się.

Włóczenka, mała włócznia.

Włóczęcy, włóczący.

Włóczka, 1) wada wina, kiedy się ono wlecze, ciągnie; jak nić; 2) pismo drobne ciągnące się łańcuszkiem.

Włóczny, włókowy (pole włóczne).

Włókieta, p. Włókita.

Włókita, włókieta, 1) włóczęga = włóczenie się; 2) włóczęga = włóczykij.

Włókno, pajęczyna; W. latające = babie lato.

Włudzić, 1) wmusić łudząc (W. lekarstwo w chorego); 2) zwabić (W. kogo w zasadzkę; W. sen na oczy); 3) W. miłość w kogo = wzbudzić w nim miłość przymilając się.

Włus, osada tatarska.

Włusianin, mieszkaniec włusa, Tatarzyn.