Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0763

Wnurzać, p. Wnurzyć.

Wnurzyć, wnorzyć, niedok. wnurzać, wnarzać, 1) W. w ciecz = zanurzyć, zatopić; 2) pogrążyć, spuścić (W. łeb, czoło w ziemię).

Wobec, powszechnie, wogóle.

Wobiasz! co żywo tutaj! (W. do tej pełnej czary!).

Wobłudny, obłudny.

Wochlon, 1) tygodniowa zapłata rzemieślnika; 2) nagroda.

Wodlisko, woda niedobra, przeszkadzająca gdzie.

Wodmuchy, machiny sprowadzające wiatr za pomocą wody.

Wodnatość, wodnistość.

Wodnaty, wodnisty.

Wodnica, 1) albo Wodnocielność, puchlina wodna; 2) pękanie skóry na drzewach i wypływanie soków; 3) rzepa podługowato okrągła, bardzo soczysta.

Wodniczny, 1) tyczący się wodnicy; 2) albo wodnocielny, chory na puchlinę wodną.

Wodniczy, wodnik, ten, którego obowiązkiem jest starać się o wodę, woziwoda, nosiwoda.

Wodnić, napełnić wodą, robić wodnistym.

Wodnieć, 1) zamieniać się w wodę, stać się wodnistym; 2) (o rzece) wzbierać, przybierać.

Wodnik, 1) p. Wodniczy; 2) albo wodolejca, wodolej, znak niebieski zimowy.

Wodnocielność, p. Wodnica.

Wodnocielny, p. Wodniczny.

Wodnokrewność, flegmatyczność temperamentu.

Wodnokrewny, flegmatyczny.

Wodnolity, z wód usłany (W. kobierzec).

Wodnopławny, p. Wodopławny.

Wodność, wodna istota czego, wodnistość.

Wodnowzorzysty, mający po sobie wzory fali wodnej, morowy.

Wodnoziemny, wodoziem-