Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0769

Wozduszek, p. Wozduch.

Wozgrza, flegma.

Wozgrzywość, nosacizna.

Wozgrzywy, dotknięty wozgrzywością, nosaty (koń W.).

Woziciel, p. Woźba.

Woziebny, służący do wożenia.

Woziwod, woziwód, woziwoda.

Woziwodzin, tyczący się woziwody.

Woziwód, p. Woziwod.

Wozodziej, p. Wozownik.

Wozownik, wozodziej, ten, co robi wozy, powoźnik, stelmach.

Wozowy, dozorca wozów, taboru.

Woźba, 1) albo wiozba, wioźba, wózka, wożenie, jazda wozem; 2) albo woźca, woziciel, woźnica.

Woźni, woźnowski, tyczący się woźnego.

Woźnictwo, 1) rola, obowiązek, zajęcie woźnicy; 2) p. Woźniczostwo.

Woźniczostwo, woźnictwo, urząd woźnego.

Woźnik, 1) koń powozowy, zaprzęgowy; 2) wół zaprzężony w miejsce konia.

Woźnowski, p. Woźni.

Woźny wojenny = herold.

Woże, wić.

Wódka, wodopój, wodopij, ten, albo ta, co tylko wodę (a nie trunki) pija.

Wództwo, dowództwo, wodza, komenda.

Wójtownia, mieszkanie wójta, wójtówka.

Wól, wul, wole, wypukłość pod gardłem.

Wóln, 1) wolny; 2) zdolny.

Wózka, p. Woźba.

Wpad, wpadnięcie, napad, napaść (W. nieprzyjaciół).

Wpadać, p. Wpaść.

Wpaść, niedok. wpadać, 1) W. w ptaki = wtrącić się w czyje miłostki, wleźć mu w paradę; 2) W. komu w uwagę = uderzyć, zwrócić czyją uwagę; 3) W. komu do głowy = trafić mu do przekonania, pomieścić się w głowie; 4) wpadł komu kaprys = przyszedł, przypadł; 5) wpa-