Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0771

wadzać, 1) doprowadzić (W. do skutku); 2) W. liczbę = pomnyżyć ją przez drugą liczbę.

Wprzek, naopak, przeciwnie.

Wprzęgły, wprzężony, wprzęgnięty.

Wprzód: W. kogo siadać = przed kim siadać (na pierwszem miejscu); dać komu W. = dać się uprzedzić, ustąpić komu pierwszeństwa przed sobą.

Wprzódznanie, przeczucie poprzedzające samo poznanie, przewidywanie.

Wrać, p. Wrzeć.

Wradzać się, p. Wrodzić się.

Wraz, cios od wrażenia w co czego ostrego.

Wrąb wosku = krąg wosku.

Wrącz, wręcz, wzręcz, 1) ręka w rękę, zblizka; osobiście (zaniechawszy pociski, W. się mieczami biją; staw plac W. a doznasz...; mówił przez posły a potem W.); 2) na podorędziu.

Wręcz, p. Wrącz.

Wręczny, 1) wręcz odbywający się (bitwa wręczna); 2) na podorędziu będący, podręczny.

Wręga, jeden z balów stanowiących żebra statku wodnego.

Wrodny, wrodzony (cnota wrodna).

Wrodzić się, niedok. wradzać się w kogo, w co = przemienić się, przedzierzgnąć się (w klacz się wrodziła).

Wroki, dań, kara pieniężna.

Wron, wrona.

Wrona, otwór (W. u beczki, w ulu).

Wroniawy, niezupełnie wrony, czarniawy.

Wronotrzpiot, ten, koło którego się wrona trzepocze (Prometeusz W.).

Wronowy, wroni.

Wrost, wzrost.

Wrot, powrót.

Wrotliwy, p. Wrotny.

Wrotna, odźwierna.

Wrotnica, jedno ze skrzydeł wrot.

Wrotny, wrotliwy, 1) wracający się, krążący, obracający się (lata, po-