Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0772

ry wrotne); 2) możliwy do wrócenia, do odwetowania.

Wrotny, szwajcar, portjer, odźwierny.

Wrotosierć, gatunek sarny, mającej sierć zwróconą ku głowie.

Wrozić, łazić powrozem na drzewo bartne.

Wróbl, wróbel.

Wróg, 1) los, przeznaczenie; 2) oznaka przyszłego nieszczęścia; 5) zabójca, morderca.

Wrót, powrót.

Wróża, wróżka, wróżenie, wieszczba, przepowiednia.

Wróżbit, p. Wróżek.

Wróżczy, tyczący się wróżka lub wróżki, wieszczy.

Wróżek, wróżkarz, wróżnik, wróżbit, wróżbiarz, wieszczek, wróżbita.

Wróżka, p. Wróża.

Wróżkarz, p. Wróżek.

Wróżnik, p. Wróżek.

Wrunąć, wedrzeć się, wpaść gdzie, zwalić się (nieprzyjaciel wrunął z wojskiem do Pomorza).

Wryty, osłupiały, zdumiony (W. podziwieniem).

Wrzać, p. Wrzeć.

Wrzal, p. Wrzeszcz.

Wrzala, p. Wrzeszcz.

Wrzaskać, wrzeszczeć.

Wrzaskliwy, zmuszający do wrzeszczenia (wrzaskliwa podagra).

Wrzaśliwy, wrzaskliwy.

Wrzawić, robić wrzawę.

Wrzawliwy, 1) pełen wrzawy (nieład W.); 2) krzykliwy, hałaśliwy (jeden niemy, drugi W.).

Wrzecienica, padalec; jaszczurka.

Wrzeciono: krewny po wrzecionie = po kądzieli, ze strony matki.

Wrzeć, wrać, wrzać, 1) pojrzawszy na kogo, wie, co w nim wre = co się w nim kryje; 2) W. na kogo = mieć na niego chrapkę, złościć się na niego.

Wrzedliwy, wrzodliwy, wrzodzisty, wrzodowaty.

Wrzedzić, owrzodzać, nabawiać wrzodu.