Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0775

Wskasywać, p. Wskasać.

Wskaz, 1) wskazanie, skinienie, rozkaz; 2) W. sądowy = wyrok, dekret; 3) asygnacja, przekaz, zlecenie.

Wskazać, niedok. wskazywać, wskazować, kazać komu powiedzieć, oznajmić przez kogo; 2) kazać, rozkazać (wskazała doń, aby do niej przyszedł = wezwała go); 3) przekazać, asygnować (sto kop na majętność jego wskazano; wskazał mi kupiec sto talarów na niego); 4) skazać (W. na śmierć).

Wskazywać, p. Wskazać.

Wskiełznać, okiełznać.

Wskinąć, niedok. wskiwać, skinąwszy wskazać.

Wskisnąć, wskisieć, kisnąc wzburzyć się.

Wskiwać, p. Wskinąć.

Wskłonić się, skłonić się.

Wskłoś, 1) wskroś; 2) p. Wskroś.

Wskonać, wskórać.

Wskopawać, wskopywać.

Wskopec, nazad, wstecz.

Wskoś: Na W. = na ukos.

Wskórać, 1) rozwinąć się, rozrosnąć się, przyjąć się (palma choć wyrośnie, ale nie wskóra); 2) przyjść do siebie, poprawić się; odzyskać dobrobyt.

Wskroś, wskłoś, pod włos, aż do skóry.

Wskrzesować, wskrzeszać.

Wskrzeszca, p. Wskrześca.

Wskrześca, wskrzeszca, wskrzesiciel.

Wskrzysić, wskrzesić.

Wskurzyć, wzbić kurzem, podkurzyć.

Wsława, wsławienie.

Wsławiać, p. Wsławić.

Wsławić, niedok. wsławiać, wysławiać, wynosić pod niebiosa. W. się, rozgłosić się, roznieść się (wsławiło się, że... gruchnęła, rozeszła się wieść).

Wsobiać się, p. Wsobić się.

Wsobić się, niedok. wsobiać się, wcisnąć się, wnęcić się, wkraść się (znienacka się wsobia między ludzi chytrość,