Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0776

zwyczaj wsobiony = wkorzeniony, zastarzały).

Wsolić, włożyć w sól (W. wieprza).

Wsowit, w dwójnasób, wdubelt.

Wspacznąć, pójść wspak, cofnąć się.

Wspacznica, pójście wspak, cofnięcie się (Jordan uczynił wspacznicę przed arką Pańską).

Wspaczny, 1) wspad, nazad idący (zwrot W.); 2) sprzeczny, niezgodny, przeciwny (fortuna spaczna; wrzaski spaczne).

Wspaczyć, robić wspacznym, cofnąć (arka Pańska wody Jordanowe wspaczyła); W. się, cofnąć się.

Wspakiem, wspak, naopak.

Wspamiętać, niedok. wspamiętywać, 1) przypomnieć sobie, wspomnieć; 2) pomnieć na kogo, na co.

Wspanialeć stawać się wspaniałym.

Wspaniły, spaniały, wspaniały.

Wspanoszeć, panoszyć się, nabierać pańskości.

Wspar, 1) albo wspara, gatunek samołówki na ptaki; przenośnie: sędziowie istni są wsparowie przestępców, bo sądząc ich, korzyść mają (jakoby łapacze na nich); 2) na wsparze, na sparze = na widoku, na oku.

Wsparnąć, p. Wsparznąć.

Wsparnąć się, cofnąć się, odstręczyć się.

Wsparować, mocą odeprzeć.

Wsparzać, p. Wsparzyć.

Wsparznąć, wsparnąć, żachnąć się, oburzyć się.

Wsparzyć, niedok. wsparzać, parząc wzburzyć.

Wspiąć się, niedok. wspinać się, 1) W. się przeciw komu = powstać; 2) piąć się, sadzić się.

Wspierać, p. Wesprzeć.

Wspierać, spychać z jakiego miejsca; zwalczać.