Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0779

wniebowstąpienie Pańskie.

Wstąpień, wstępień, 1) ten, co wstępuje, przybysz, przychodzień; W. w wiarę = neofita; 2) W. do czego = kandydat do czego; 3) mąż gołota w dom majętnej żony wstępujący.

Wstążyć się, wstużyć się, stęsknić się, znudzić się.

Wstecz, 1) na W. pójść = cofnąć się, oddalić się (poszli na W. i dalej z nim nie chodzili); upaść na W. = w tył, wznak, za siebie; 2) W. się brać do sędziego = założyć rekurs; 3) W. puszczają słowa = odgadują komu, kłócą się ząb za ząb, nie zostają dłużni w odpowiedzi; 4) albo wstecza, odwołanie się do ksiąg sądowych dawniejszych lub do pamięci sędziego względem faktu, który się stał w sądzie.

Wstecza, p. Wstecz.

Wsteczać i W. się, p. Wsteczyć.

Wsteczny, 1) jeśli będzie od zbrodni W. = jeśli się od niej odwróci; 2) kara wsteczna = kara na stronę, która niewłaściwie posiłkowała się w sądzie wsteczą.

Wsteczyć, niedok. wsteczać, 1) cofnąć wstecz (W. słowa swoje, wyrok); 2) pójść wstecz, cofnąć się, rejterować. W. się, pójść wstecz, cofnąć się.

Wsterczyć, wetknąć, wrazić.

Wstęchlina, wstęchlizna, wstęchłość, stęchlizna.

Wstęchlizna, p. Wstęchlina.

Wstęchłość, p. Wstęchlina.

Wstęchły, stęchły.

Wstęchnąć się, stęchnąć się, zaśmiardnąć się.

Wstęgowiec, soliter (robak).

Wstęp, wstępek, 1) przejście, awans, promocja (W. z urzędu na urząd); 2) wstąpienie, następstwo, sukcesja (W. na dostojeństwo, na urząd); 3) wstępy = schody na