Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0785

ny, dążący do środka, dośrodkowy (ruch W., siła wśrzódmierna).

Wśrzódpędny, p. Wśrzódmierny.

Wświętość, tajemnica, misterjum.

Wtargawać, 1) wtargiwać; 2) p. Wtargnąć.

Wtargnąć, niedok. wtargawać, targnąć, szarpnąć (W. kogo złym językiem).

Wtąż, w jednym ciągu, równo, jednostajnie.

Wtchnąć, wetchnąć.

Wterebić, wepchnąć, pogrążyć.

Wtesknić się, p. Wstęsknić się.

Wtłukać, wtłaczać, wbijać.

Wtoczyć co = przytoczyć, przywieść, przedstawić.

Wtoka, kawałek w rzecz jaką wtoczony, łata wszyta.

Wtomiast, natomiast, w zamian, zamiast tego.

Wtore, powtóre.

Wtór, wtóry, drugi.

Wtórka, dwójka.

Wtóropierwszy sabat = pierwszy po Wielkanocy żydowskiej; wtóropierwsza oktawa Wielkanocy żydowskiej.

Wtórorodny, po pierwszym urodzony (syn W.).

Wtórzony chleb żytni = nie razowy, pytlowy.

Wtręcień, ten co się wdarł na jaki urząd, intruz, uzurpator.

Wtrzymawały, p. Wstrzymięźliwy.

Wtworzyć, tworząc wetchnąć, wlać, wpoić.

Wucałować, ucałować.

Wul, p. Wól.

Wulturny (wiatr) = południowo-wschodni.

Wuzdać, ubrać w uzdę, ouzdać.

Wwiązać, niedok. wwięzywać, wwięzować, 1) wiążąc wpleść, wciągnąć (W. jeńców w łańcuch); 2) W. księgę = oprawić; 3) W. kogo w majętność = wprowadzić go w posiadanie; W. się gdzie = zainstalować się w roli właściciela, objąć co w posiadanie.

Wwiąź, akt wprowadzenia w posiadanie boru