Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0796

2) W. słowo = dotrzymać słowa.

Wydziękować, należycie podziękować (nie wiem, jak ci mam godnie W.); W. się, wywdzięczyć się dziękowaniem, nadziękować się (nigdy się im należycie W. nie możemy).

Wydzióbić, p. Wyzobać.

Wydziubić, p. Wyzobać.

Wydziwiać, p. Wydziwić.

Wydziwić, niedok. wydziwiać, zrobić w dziwny sposób, przerobić dziwnie (W. z błot grunt żyzny).

Wydzwaniać, p. Wydzwonić.

Wydzwonić, niedok. wydzwaniać, wydzwoniać, 1) wyłączyć dzwonieniem (W. kogo ze społeczności); 2) dzwonieniem wyzwolić.

Wydzwoniać, p. Wydzwonić.

Wydźwigać, p. Wydźwignąć.

Wydźwignąć, niedok. wydźwigać, wznieść, podnieść (W. serce do Boga).

Wyfałszować, fałszując wyszachrować.

Wyfarsnąć się, wymknąć się, wypsnąć się, wyślizgnąć się (W. się komu wężem).

Wyfiglować się, figlując wykręcić się, wyzwolić się.

Wyfilować kartę = wyciągnąć niepostrzeżenie, po szulersku, zrobić woltę.

Wyfolgować komu = zupełnie mu pofolgować, wybaczyć, dogodzić.

Wyfryszować, wytopić na fryszerce.

Wyga, wyga (stary W.).

Wygachować, wystroić po gachowsku.

Wygadzać, p. Wygodzić.

Wygaić, niedok. wygajać, 1) wyciąć las, przetrzebić las; 2) wyznaczyć wrąb w gaju, w lesie; 3) W. kogo = wykluczyć, wyłączyć (W. ze społeczności).

Wygajać, p. Wygaić.

Wygardłować, wyrobić, uzyskać z narażeniem gardła, życia.

Wygarnąć się, niedok.