Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0798

niszczyć; 3) W. kogo z kapłaństwa = wyzuć go z kapłaństwa; 4) W. komu kilka razów i t. p. = wyliczyć, wysypać.

Wygołocić, ogołocić, wypróżnić (miejsce z ludzi wygołocone).

Wygony, wyścigi (na wygony = na wyścigi).

Wygorawać, p. Wygorzeć.

Wygorzałość, wypalenie, spalenie (W. roli).

Wygorzeć, niedok. wygorawać, wypalić się (miasto do szczętu wygorzało; pole wygorzało = wyschło).

Wygorzelina, ziemia słońcem wypalona.

Wygrabolić się, wygramolić się skąd.

Wygrać, niedok. wygrywać, wygrawać, 1) zyskać, wskórać, osiągnąć (często niecnota przy złocie wygrywa; wygrał koronę męczeńską; nic nie mogąc W., od oblężenia odstąpili; 2) W. narzędzie muzyczne = ograć.

Wygraniczyć, 1) wyłączyć (W. kogo z cerkwi); 2) wydziedziczyć, wyrugować (W. kogo z dóbr).

Wygrawacz, wygrawca, ten, co wygrywa; ten, co wygrał (W. bitwy).

Wygrawać, p. Wygrać.

Wygrawca, p. Wygrawacz.

Wygrąznąć, wydobyć się z pogrążenia.

Wygrążyć, wydobyć to, co zostało pogrążone.

Wygrozić się, wyzwolić się groźbami.

Wygryz, miejsce wygryzione (W. myszy w serze).

Wygrzecznić kogo = wykrzesać, wypolerować, wyrobić światowo.

Wygrześć, wygrzonąć, grzebiąc wydostać; wykopać; W. się skąd = wygrzebać się, wygramolić się.

Wygrzmieć, nagrzmiawszy się, przestać grzmieć.

Wygrzonąć, p. Wygrześć.

Wygwoździć, uwolnić z gwoździa, wyjmując go (W. kopyto).