Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0800

jawia, co zdradza tajemnicę.

Wyjawiać się, p. Wyjawić się.

Wyjawić się, niedok. wyjawiać się, 1) objawić się, jawnym się uczynić (Tyś, Panie, nam się wyjawił); 2) ziścić się, sprawdzić się na jawie (sen mi się wyjawił = wyśniło mi się).

Wyjazd, wycieczka jezdna.

Wyjąć, niedok. wyjmować, wyimować, wyjmać, wyimać, 1) wybawić, wyzwolić, wyswobodzić, uwolnić (W. kogo od sądu, poddanego od posłuszeństwa, kogo od bojaźni); 2) wyłączyć, wykluczyć (nikogo nie wyjmuje, osobami nie brakuje = nie pomija); W. się, uwolnić się, wyłączyć się (W. się od niewłaściwego sądu; Chrystus mógł się śmierci W.).

Wyjądrzać, p. Wyjądrzyć.

Wyjądrzyć, niedok. wyjądrzać co = wyjąć z czego jądro, wyłuszczyć co; W. się, sprawdzić się, wykazać się, urzeczywistnić się, ziścić się (w Chrystusie wszystkie pisma i figury wyjądrzały).

Wyjątek, wyciąg, treść, kwintesencja.

Wyjechać, p. Wyjachać.

Wyjechały, który wyjechał; wypędzony, wyparty (na siedliska Wandalów, od Stylikona z ojczyzny wyjechałych, Słowacy się przenieśli).

Wyjednywać, p. Wyjednać.

Wyjeli, wyjechali.

Wyjednać, niedok. wyjednywać, 1) wyrównać, ujednostajnić; 2) pojednać (W. niezgodnych).

Wyjemny, mogący być wyjętym, odjemny.

Wyjeść, wykąsać, niedok. wyjadać, wykęsywać kogo skąd = wygryźć, wysadzić przez intrygi; W. się z czego = jadowitością swoją wyzwolić się.

Wyjeżdżać, p. Wyjachać.