Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0801

Wyjęcie, wyjątek, wyłączenie, ekscepcja.

Wyjętny, stanowiący wyjątek, wyjątkowy (święty od skazitelności ciała swego w ziemi jest W. = wyjęty; wyjętnym sposobem = sposobem wyjątku).

Wyjmać i W. się, p. Wyjąć.

Wyjmować i W. się, p. Wyjąć.

Wyjrzeć, wyźrzeć, niedok. wyjrzewać, wyźrzewać, dojrzeć, dojść do zupełnej dojrzałości.

Wyjrzewać, p. Wyjrzeć.

Wyjść, wyiść, wyniść, niedok. wychodzić: W. z głowy, z rozumu, z pamięci = utracić rozum, pamięć. Wychodzić się, dok. wytrzeć się chodzeniem, wychełtać się (wychodził się zamek).

Wyjurzyć, parkot wypuścić; W. się, wyzwolić się z jurności.

Wyjustyfikować, usprawiedliwić.

Wykałać i W. się, p. Wykłóć.

Wykamieniować, 1) co = wyczyścić z kamieni (W. rolę); 2) W. kogo = wypędzić kamionując.

Wykanąć, wyciec kroplami.

Wykapały kto = wykapany kto, zupełnie do kogo podobny.

Wykarać, karząc wytępić, wygładzić.

Wykarcować, wykorczować, wykarczewić, wykarczować.

Wykarczewić, p. Wykarcować.

Wykaszlać się z czego = przyjść do siebie, wyzwolić się, otrząsnąć się z czego złego.

Wykazać, niedok. wykazywać, wykazować, wystawiwszy pokazać (delfin z wody głowę wykazał); W. się, wyłamać się, wyzwolić się z pod kogo, zpod czego.

Wykazować i W. się, p. Wykazać.

Wykazywać i W. się, p. Wykazać.

Wykąsać i W. się, p. Wyjeść.

Wykęsywać i W. się, p. Wyjeść.