Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0803

które powód składał w sądzie i które w razie przegranej tracił na rzecz sędziego; 3) W. słów = źródłosłów, etymologja; 4) komentarz; 5) przekład, tłómaczenie; 6) wykładacz.

Wykładacz, 1) tłómacz, objaśniacz, komentator (W. snów, pisma); 2) tłómacz na inny język, przekładacz.

Wykładaczowy, tyczący się wykładacza (prawda wykładaczowa ziściła się).

Wykładać, p. Wyłożyć.

Wykładanny, p. Wykład.

Wykładny, drobiazgowy, dokładny, szczegółowy (wywód W.).

Wykłon, skłonienie, zgięcie.

Wykłóć, niedok. wykałać, 1) wydobyć z biedą, wysypłać (ostatni grosz z kalety wykole); 2) W. kogo skąd = kłóciem wypędzić, wygryźć, wystraszyć; W. się, koląc wydobyć się (szydło wykole się z worka).

Wykłusać, 1) konia = dobrze go wyjeździć kłusem; 2) W. kogo = zgromić, zjeździć.

Wyknąć, 1) czego, czemu = przywykać do czego; 2) W. czego = uczyć się czego, przyjmować co od kogo (W. obyczajów, wiary czyjej, dzielności).

Wykochać, 1) kogo = nakochać się z nim do woli; 2) bardzo pokochać, ukochać; W. roślinę = wypielęgnować, wyhodować; W. się, wyrosnąć bardzo bujnie, rozkosznie.

Wykocić się, (o owcach i t. d) okociwszy się wypróżnić się.

Wykołaczyk, narzędzie szewckie do wykałania sztychów.

Wykołatać się, z biedą wybrnąć, wygramolić się, wygrzebać się.

Wykonacz, wykonawca.

Wykonać, niedok. wykonywać co = dokończyć czego, skończyć; spędzić, wyżyć co (wykonał na cesarstwie 2 lata; W. wiek swój); W.