Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0805

Wykrętały, p. Wykrętki.

Wykrętarka, krętaczka, mataczka.

Wykrętarski, wykrętny, matacki, przewrotny.

Wykrętarstwo, krętactwo, wykręty, matactwo.

Wykrętarz, p. Wykrętacz.

Wykrętki, wykrętały, wykręty, matactwa, wybiegi.

Wykrętniczek, krętacz, matacz, człowiek przebiegły.

Wykrętnik, p. Wykrętacz.

Wykroczliwy, łatwo wykraczający.

Wykroczny, występny.

Wykroczyć, niedok. wykraczać, 1) wystąpić z rzędu; 2) wyboczyć z drogi, zbłądzić (młodzi bez przewodnika wykroczą i zbłądzą).

Wykrok, p. Wykrot.

Wykropić, niedok. wykrapiać, wyzwolić kropieniem (nie spodziewaj się, aby cię z tego po śmierci wydzwoniono, wykropiono, wykadzono).

Wykrot, wykrok, wykroczenie, przestępstwo.

Wykrotny, wykraczający, występny, wykrętny.

Wykrszyć, wykruszyć.

Wykrzcić, wychrzcić.

Wykrzosać, niedok. wykrzosywać, wykrzesać.

Wykrzosywać, p. Wykrzosać.

Wykrzta, wychrzta, przechrzta.

Wykrztusić: wykrztusił Inflanty (= wydarto mu je z gardła).

Wykrzyczyciel, p. Wykrzyk.

Wykrzyk, wykrzyczyciel, krzykacz.

Wykrzywdzić, krzywdząc wyzyskać (niech wróci, co wyłupiła i wykrzywdziła).

Wyksiężyć, 1) wyzuć z kapłaństwa; 2) wyświęcić na księdza.

Wyksykawać, p. Wykszykać

Wykształtować, wyształtować, wykształcić, wyrobić naukowo.

Wykszykać, niedok. wyksykawać kogo = wyksykać.

Wykuć ogień = wykrzesać.