Wymiatać, p. Wymieść.
Wymiatawać, p. Wymieść.
Wymiatywać, p. Wymieść.
Wymiąć, niedok. wyminać, wyżąć, wykręcić (W. bieliznę w praniu); 2) wygnieść (W. ziarno z kłosów).
Wymiądlić, wymiędlić.
Wymieciny, śmiecie, wyrzutki.
Wymieczować, wypolerować (miecz).
Wymiełek, p. Wymiarek.
Wymienitelny, wymienny, możliwy do wymienienia.
Wymieniwać, wymieniać.
Wymienka, p. Wymianka.
Wymienny, p. Wymienitelny.
Wymiernik, ten, co wymierza; miernik, gieometra.
Wymierny, wymierzony.
Wymierzać, p. Wymierzyć.
Wymierzić, wymierzienić, wymusić naprzykrzaniem się.
Wymierzienić, p. Wymierzić.
Wymierzły, obmierzły.
Wymierzyć, niedok. wymierzać, 1) W. czaszę = wychylić, spełnić; 2) W. swą drogę = odbyć, przebyć; 3) W. co na kim = wymódz, wycisnąć; 4) W. kogo skąd = wyparować, wyrugować; W. się, 1) W. się z czego = wyrachować się, zdać sprawę, usprawiedliwić się; 2) wymówić się od czego; 3) zaprzeć się kogo, czego, nie przyznać się do niego; 4) wypłacić się (W. się za grzechy pokutą); 5) W. się z czego = wyłamać się (W. się z pod jarzma).
Wymieść, niedok. wymiatać, wymiotać, wymietać, wymiatywać, wymiatawać, wymietywać, 1) wyrzucić; 2) wymówić, wytknąć (W. komu swe dobrodziejstwa).
Wymietać, p. Wymieść.
Wymietywać, p. Wymieść.
Wymieździć się, wypróżnić się z miazgi, wypuścić z siebie miazgę.
Wymiękczać, p. Wymiękczyć.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0810
Ta strona została uwierzytelniona.