Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0813

Wymyślawać, p. Wymyślić.

Wymyślić, niedok. wymyślać, wymyślawać, 1) zmyślić, skłamać; 2) W. na kogo = zadać mu co fałszywie, oszkalować go, spotwarzyć go; 3) Wymyślać z kim = wydziwiać, dokazywać, znęcać się w sposób wyrafinowany (włodarze z chudzinami wymyślają).

Wymyślnica, kobieta wybredna, dziwaczka, grymaśnica.

Wymyślnik, wybrednik, grymaśnik, dziwak.

Wymyślny, będący wymysłem, zmyślony (W. fałsz).

Wynachodzić, 1) p. Wynaleźć; 2) wynajdywać.

Wynajdować, p. Wynaleźć.

Wynajdywać, p. Wynaleźć.

Wynajdziciel, p. Wynaleźca.

Wynajdzicielka, p. Wynaleźca.

Wynajść, 1) p. Wynaleźć; 2) wynaleźć.

Wynalazca, p. Wynaleźca.

Wynalazek, wynalazka, wynalezka, 1) wymysł, koncept; sąd polubowny; 2) wyrok; 3) kompromis; 4) warunek, zastrzeżenie, punkt ugody.

Wynalazka, 1) wynalazek; 2) Wynalazek.

Wynalezczyna, p. Wynaleźca.

Wynaleziciel, p. Wynaleźca.

Wynalezicielka, p. Wynaleźca.

Wynalezka, 1) wynalazek; 2) p. Wynalazek.

Wynaleźca, 1) albo wynaleziciel, wynajdziciel, wynalazca; 2) albo wynalazca, wynalezczyna, wynajdzicielka, wynalezicielka, wynalazczyni.

Wynaleźć, wynajść, niedok. wynajdować, wynajdywać, wynachodzić wyrok = wskazać, zaproponować, wydać.

Wynałożyć, wyłożyć na co, wyekspensować.

Wynanosić kolorem (u