Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0814

malarzy) nawieść, naprowadzić kolorem według znaków, linji.

Wynarzać, wynurzać; W. się, wychodzić na wierzch, wydobyć się na wierzch, wyłonić się.

Wynaszać się, p. Wynieść się.

Wynaszywać, ranterować.

Wynażać, p. Wynażyć.

Wynażyć, niedok. wynażać, obnażyć.

Wynątrzyć, wywnętrzyć.

Wynędziciel, ten, co wynędził albo co wynędza.

Wynędzicielka, ta, co wynędziła albo co wynędza.

Wynicować, 1) przedzierzgnąwszy wytworzyć (W. z wielbląda muchę); 2) W. szklankę i t. p. = wychylić, palnąć, golnąć; W. się, 1) przemienić się, przedzierzgnąć się, przeinaczyć się, przeistoczyć się; 2) wykręcić się, wywikłać się z czego.

Wynić, wyjść.

Wyniecić, wzniecić.

Wynieść, niedok. wynosić, wynaszać pozwy = wręczać pozwy; pozywać bartników na roki bartne. W. się z czem na kogo = zamierzyć się.

Wyniknąć, niedok. wynikać, 1) wziąć początek, wytrysnąć, wszcząć się na kształt poniku, powstać z niczego, zrodzić się, wyłonić się (Ren stamtąd wynika; Duch Boży z Boga Ojca wynika = pochodzi; na boskie rozkazanie wynikł świat z niczego; śnieg biały z jej piersi wynika = przebija); 2) wynikają dziecku zęby = wyrzynają się, wykluwają się; 3) W. z ziemi = pokazać się, wyrosnąć, wykluć się, wykwitnąć, wystrzelić (roślinka z ziemi wynikła); 4) ujawnić się, pokazać się, zapowiedzieć się, rozwinąć się (już w piątym roku przymioty jego wynikały); 5) wyjść,