Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0815

powstać, wstać (dwunastu proroków kości niech wynikną z miejsca swego = niech zmartwychwstaną, niech się poruszą).

Wyniszczenie, zbiedzenie, poniżenie, upośledzenie, upokorzenie (W. Jezusa dla ludzi).

Wyniść, p. Wyjść.

Wynorzyć, wynurzyć.

Wynosiciel, ten, co kogo albo co wynosi, wywyższyciel.

Wynosić, p. Wynieść.

Wynucić, wyśpiewać (W. tekst z księgi).

Wynużyć, znużywszy wycieńczyć.

Wyńdź, wyjść.

Wyobcować, wyłączyć, wykluczyć ze społeczności; wykląć (W. od żywota Bożego, od narodu; wyobcowali nierządników).

Wyobrany, wyborny, wyśmienity.

Wyobraz, wzór, model, wyobrażenie (człowiek na W. Boży stworzony).

Wyobrazić, niedok. wyobrażać, wyformować, wykształtować.

Wyoccić, wymyć octem; z octu wypłókać.

Wyonaczyć, wyrobić dziwacznie, oryginalnie.

Wyopaczyć, wywrócić na opak, wyszpocić, wynicować.

Wyopałać, wypałać, wypodsiać, opałką wyczyścić (W. obrok z prochu).

Wyoracz, który wyorywa.

Wyostrzywać, wyostrzać.

Wypachać, wyorać.

Wypachnąć, wywietrzeć.

Wypad, wypadnięcie, napad, wycieczka (W. nocny z obozu; wypady rozbójnicze robili).

Wypadać, p. Wypaść.

Wypadywać, p. Wypaść.

Wypalacz, podpalacz.

Wypaliwać, wypalać.

Wypał, 1) wystrzał; 2) wypalenie (susza i wypały słoneczne).

Wypałać, p. Wyopałać.

Wypałubić wzrok = wytrzeszczyć, wybałuszyć.

Wyparskać, wyparszczeć, wyprysnąć.