Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0817

Wypękły, chory na rupturę, kiławy.

Wypiać, wyśpiewać.

Wypiąć, niedok. wypinać co = wysilić się, wysadzić się na co (W. komplement, mówkę).

Wypiątnować, p. Wypiętnować.

Wypiec, niedok. wypiekać, wypalić (W. cegłę).

Wypieczętować, wycisnąć pieczęć.

Wypieka, 1) wypiekanie; 2) opieka wyzyskująca, zdzierająca.

Wypiekać, p. Wypiec.

Wypielić, wyniszczyć, wygładzić, wytępić.

Wypienić, niedok. wypieniać, 1) wyszumować z piany (Bóg wypienia morze ode dna ostatniego); 2) wydostać z piany, wyrzucić razem z pianą (co morze z głębokości wypieni); 3) W. duszę = wyzionąć.

Wypieniać, p. Wypienić.

Wypierać się, p. Wyprzeć się.

Wypierzchać, p. Wypierzchnąć.

Wypierzchnąć, niedok. wypierzchać, 1) pierzchnąwszy wymknąć się, wyskoczyć, uciec (nieprzyjaciel z miasta wypierzchnął; strach mu wypierzchał z nieulękłej skroni = uleciał, opuścił go; błyskawica z nieba wypierzchła; rzeka wypierzchła = wytrysła; 2) ziarno z kłosa wypierzchło = wyleciało, wysypało się.

Wypierzyć się, niedok. wypierzać się, wypierzywać się, wyzuć się z pieniędzy, wysypłać się, zubożeć.

Wypierzywać się, p. Wypierzyć się.

Wypieszczać, p. Wypieścić.

Wypieścić, niedok. wypieszczać ptaka = obłaskawić, oswoić.

Wypiętnować, wypiątnować, 1) W. komu prawa = narzucić, wycisnąć; 2) rzucić (wypiętnowanie płaszczyzny na płaszczyźnie poziemnej = rzut).

Wypinać, p. Wypiąć.