Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0820

Wypodsiać, p. Wyopałać.

Wypokojenie, wypoczynek, spokój.

Wypolityczeć, wypolitycznieć, wyjść na ucywilizowanego, wypolerowanego.

Wypołowić co = wybrać z czego połowę, wyniszczyć przez pół.

Wypołudniony, który wzeszedł na południe (wypołudnione słońce).

Wypominać co = upominając się, wydostać (W. dług od dłużnika).

Wyporek, wyprócie, cięcie, sekcja (W. cesarski).

Wyposażyć z czego = wyzuć, ograbić, ogołocić; W. się skąd = rozstać się z czem, porzucić co.

Wypotroszyć, wypaproszyć.

Wypowiadać, p. Wypowiedzieć.

Wypowiedni, wypowiadający, oznajmujący (każdemu wolno jechać i tam i sam z rzeczami swemi, choćby nie miał wypowiednich listów, chyba żeby w tej mierze wolał jakich osobnych listów używać).

Wypowiednik, wygnaniec, banita.

Wypowiedzieć, wypedzieć, niedok. wypowiadać, 1) W. kogo = wywołać, wykluczyć, wygnać, banitować; 2) W. komu = wypowiedzieć komu służbę, nie służyć już, niedopisywać komu (zdrowie mi wypowiada).

Wypowiedź, wypowieść, wypowiedzenie komu czego (W. służby, przyjaźni).

Wypowieść, p. Wypowiedź.

Wypozwać, niedok. wypozywać, pozwami wymusić, wyrwać, wyrobić; wyprawować, wypieniać.

Wypozywać, p. Wypozwać.

Wypracować, niedok. wypracowywać sobie co = wyrobić sobie co pracą.

Wypragły, spragniony, wyschły, wyprzały (ziemia sucha i wypragła; suchotnik W. wnątrz z wielkiej gorącości).

Wypraktykować, wywróżyć.