Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0823

podróży albo ekspedycji (powóz W. = podróżny; żołnierze wyprawni).

Wyprażniać, p. Wypróżnić.

Wyprążać, p. Wyprążyć.

Wyprążyć, niedok. wyprążać, wypręgać, wypręgiwać, wyprężyć; W. się, 1) wyprężyć się; 2) wytężyć się, wysilić się.

Wypręgać i W. się, p. Wyprążyć.

Wypręgiwać i W. się, p. Wyprążyć.

Wypros, prośba.

Wyprosić się, oprosiwszy się wypróżnić się; wydać na świat prosięta.

Wyprostać czemu = wydołać, sprostać.

Wyprościć, 1) wyprostować (W. szyję); 2) poprawić, sprostować (W. obyczaje dziatek); W. się, wypaść, skierować się, uderzyć wprost (szturm się na las wyprości).

Wyprowadzać, p. Wyprowadzić.

Wyprowadzić, niedok. wyprowadzać, 1) W. kogo z rozumu = pozbawić go rozumu, zawrócić mu głowę, odurzyć go (piękny Szarmancki wiele panien wyprowadził z rozumu); 2) wyrozumować, wywieść, wykazać.

Wypróchlizna, miejsce wypróchniałe.

Wyprótek, wyporek, dziecko z matki wypróte.

Wypróżniały, który wypróżniał, wypróżniony (przez ustawiczne wojny był w pieniądze W.).

Wypróżnić, niedok. wypróżniać, wydalić, wyprowadzić, wyciągnąć z ciała (wilgotności gojącemi lekarstwami w czas W.).

Wypróżnieć, uledz wypróżnieniu, wypróżnić się.

Wypróżnimieszek, wypróżniworek, wypróżniskrzynka, złodziej, rzezimieszek.

Wypróżniskrzynka, p. Wypróżnimieszek.

Wypróżniworek, p. Wypróżnimieszek.

Wypryskać, wystrzykać, wysprycować (W. ranę).