Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0824

Wypryskawać, p. Wypryszczeć.

Wypryszczeć, niedok. wypryskawać, wyprysnąć, wyparsknąć.

Wyprzać, niedok. wyprzawać, wyprzeć, zaognić się od ciepła wilgotnego.

Wyprzalina, miejsce wyprzałe, odparzenie.

Wyprzawać, p. Wyprzać.

Wyprządać, wyprzędać, przędąc wysnuwać (W. nici).

Wyprzątać, p. Wyprzątnąć.

Wyprzątnąć, niedok. wyprzątać żołądek = wypróżnić, przeczyścić.

Wyprzeć się, niedok. wypierać się, 1) wypchnąć się, wychylić się, wyłamać się z pod czego (żyła kruszcowa wyparła się = ukazała się na powierzchni); 2) wyłamać się, wybić się (W. się komu z posłuszeństwa).

Wyprzysiądz, niedok. wyprzysięgać, 1) wyrobić, przysięgą (W. co od kogo); 2) W. kogo z czego = wyzuć przysięgą (W. kogo z majętności).

Wypsować, wypsuć, wyniszczyć.

Wypuchać, puchając wypuścić.

Wypukać i W. się, p. Wypuknąć.

Wypuklasty, wypukły nieco.

Wypuklina, 1) przepuklina, kiła, ruptura; 2) wypukłość.

Wypukły, 1) nazywają się kątami wypukłemi te, które zewnątrz figury wychodzą; 2) który ma rupturę.

Wypuknąć, niedok. wypukać, 1) wydąć się (pępek na wierzch się wypuka); 2) oczy mu wypukły = nabiegły, wyszły na wierzch, napuchły; 3) albo W. się, (o drzewach) pęknąć, wypuścić pączki; W. się, dostać przepukliny, ruptury.

Wypurgować, wyczyścić (W. oczy umysłu swego).

Wypust, 1) wypuszczenie,