Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0827

wyrobić siekierą (W. drzewo).

Wyrąbek, p. Wyrąb.

Wyrąbić, p. Wyrąbać.

Wyrąbnąć, p. Wyrąbać.

Wyrębek, p. Wyrąb.

Wyrębić, p. Wyrąbać.

Wyrębl, p. Wyrębla.

Wyrębla, wyrębl, otwór wyrąbany, przerębel.

Wyręblak, 1) kawał wyrąbany; 2) orzech łatwy do wyłuskania.

Wyrębne, opłata za wyrąbanie.

Wyrębować, p. Wyrąbać.

Wyręczać, p. Wyręczyć.

Wyręczyć, niedok. wyręczać, zaręczywszy wyzwolić (W. kogo z więzienia).

Wyrgnąć, wyrnąć, niedok. wyrynać, wydobyć się na wierzch, wynurzyć się.

Wyrnąć, p. Wyrgnąć.

Wyrobczy, wyrobiony, uprawny (rola wyrobcza).

Wyrobek, albo Wyrobotek, 1) wyrobienie, wyrabianie; rzecz wyrobiona (W. piwa; swobody krwawym przodków nam zostawione wyrobkiem); 2) zapłata, zasługi za robotę; 3) dorobek, dobytek (W. synowski w dział nie wchodzi).

Wyrobić, niedok. wyrabiać, 1) W. pole = uprawić; 2) wyrabiać czem, z czem = dokazywać z czem, robić z czem co się podoba, używać podług woli (W. koniem; po opadnieniu wody okrętem wyrabiać nie mogli = kierować); 3) zdobyć robotą, zarobić (W. chleb sobie, utrzymanie); 4) wycieńczyć robotą (W. konie); W. się, wyzwolić się z długu robotą, odrobić dług.

Wyrobotek, p. Wyrobek.

Wyrocznica, miejsce wydawania wyroków (lichtarze przeciwko wyrocznicy).

Wyroczyć, wyrokować.

Wyrodzić, niedok. wyradzać, urodzić wyrodka; W. się, wysilić się rodzeniem, stać się niepłodnym.

Wyrodziły, 1) który się