Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0829

Wyrozumny, p. Wyrozumialny.

Wyrównawać, p. Wyrównić.

Wyrówniać, p. Wyrównić.

Wyrównić, niedok. wyrówniać, wyrównawać, wyrównać.

Wyrt, p. Wirt.

Wyruchać, p. Wyruszyć.

Wyruchywać, p. Wyruszyć.

Wyrumować, 1) wyprzątnąć, wypróżnić; 2) wypędzić, wygnać.

Wyrunąć, W. się, wyledz, runąwszy wysypać się (Kijów wyrunął się na spotkanie króla).

Wyruszać, p. Wyruszyć.

Wyruszyć, niedok. wyruszać, wyruchać, wyruchywać, wyrwać, wydobyć ruszaniem (W. drzewo z korzeniem, ząb z dziąsła); W. się, wyrosnąć, pójść w górę (ciasto wyruszyło się).

Wyrwa, ten, co drugich szarpie na majątku, na sławie; urwis.

Wyrwiczopek, korkociąg.

Wyryciel, ten, co wyrył, wyrzeźbił co.

Wyrynać, p. Wyrgnąć.

Wyrywać: rozmawiali, każdy to i owo wyrywając = wtrącając swoje dorywczo.

Wyrywczy, dorywczy, wyrywający się (W. z lasu rozbój).

Wyrzazać i W. się, p. Wyrznąć.

Wyrząd, wyrządzenie.

Wyrządzać, p. Wyrządzić.

Wyrządzić, wyrzędzić, niedok. wyrządzać, wyrzędać, 1) oddać, złożyć (trybut z hołdem i posłuszeństwo zawojowani im wyrządzili; W. pokłon; W. powinność = spełnić); 2) W. kogo dokąd = wyprawić, wyporządzić na drogę (W. synów do cudzych ziem); 3) wysłać, wykomenderować. (W. legata, aby nieprzyjacielowi drogę zaszedł); W. się, 1) wybrać się, wyporządzić się na drogę; 2) My ze złemi ludźmi biesiady stroić, uczty na nie sprawować i ich