Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0834

Wysławiać, p. Wysławić.

Wysławować, p. Wysławić.

Wysłodnęć, nabyć słodyczy, wyzbyć się goryczy, kwasu.

Wysłowić, niedok. wysłowiać, wymówić, wypowiedzieć, wyrazić (W. słowo, kłamstwo; wysłowię wam, jako dobry jest Bóg).

Wysłowiać, p. Wysłowić.

Wysłów, wyraz, wysłowienie (szczęśliwość nad W.).

Wysłuchacz, ten, co wysłuchuje.

Wysłuchać, wysłuszać, wysłyszeć, wywiedzieć się słuchem, wyrozumieć uchem (gdy wysłyszeli, zmiarkowali, że to o nich mowa; ani ucho wysłuchało, ani myśl może pojmować, co Bóg swym zgotował; od Heroda wysłyszeli święci królowie...).

Wysłuchawać, wysłuchiwać.

Wysługa, 1) to, co kto wysłużył, zapłata, zasługi, nagroda; 2) usługa, przysługa (gotów do wysługi).

Wysługować, wysługiwać.

Wysłuszać, p. Wysłuchać.

Wysłuszca, ten, co wysłuchuje.

Wysłużyć się, wybyć w służbie, odbyć służbę (żołnierz wysłużył się).

Wysmoktać, niedok. wysmoktywać, smokcząc wyciągnąć, wyssać (na wysiewki nalać wody gorącej, aby resztę wysmoktała).

Wysmoktywać, p. Wysmoktać.

Wysmukać, p. Wysmuknąć.

Wysmukiwać, p. Wysmuknąć.

Wysmuknąć, niedok. wysmukać, wysmykać, wysmukiwać, wyszmukiwać, 1) W. ręce = wyciągnąć, wysunąć, wystawić; 2) wymuskać, wygłaskać.

Wysmużyć, wymalować, wymuskać, wygłaskać.

Wysnuć się, wysnować się, niedok. wysnuwać się, wyplątać się, wygmat-