Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0835

wać się, wykręcić się z czego.

Wysoce, wysoko.

Wysocza, wyż, wyża, wysza, wyższa, wysoczyzna, wysokość.

Wysoczki, wysokuteńki, wysokuteneczki, zdrob. od Wysoki.

Wysoki kolor = jasny.

Wysokodzierżawny, bardzo potężny.

Wysokogłosy, mający głos wysoki, silny.

Wysokoletny, wysokolotny, wysoko latający, górnolotny (hardość wysokoletna; W. głos).

Wysokolotny, p. Wysokoletny.

Wysokomierca, pyszałek, zarozumialec.

Wysokomierstwo, duma, zarozumiałość.

Wysokomyślny, 1) górnomyślny, wysoko patrzący, dumny; 2) wspaniałomyślny.

Wysokopiecny, o piecu hutniczym wysokim (fabryka wysokopiecna).

Wysokuteneczki, p. Wysoczki.

Wysokuteńki, p. Wysoczki.

Wysonować, wygrzać na słońcu.

Wyspaczać, p. Wyspaczyć.

Wyspaczać, p. Wyszpocić.

Wyspaczyć, niedok. wyspaczać, wypaczyć, wykrzywić.

Wyspać, niedok. wysypiać co = wyzbyć się czego przez spanie (W. wino wczorajsze).

Wyspokoić się, niedok. wyspokajać się, wywczasować się, wyspać się.

Wyspokajać się, p. Wyspokoić się.

Wysprz, w górę; na prost (spojrzeć W.).

Wyssać, wysać, niedok. wysysać, 1) W. kogo = ssaniem wycieńczyć, wymęczyć; 2) wycieńczyć, wyeksploatować, wyzyskać (W. kogo co do szeląga); 3) wyzuć (W. kogo marnotrawstwem z majątku).

Wyssany, wycieńczony, zblazowany (W. gach toczy bezsilny bok i drżące nogi).

Wysszy, wyszszy, wyższy.

Wysszyć, wyższyć, wywyższać, podwyższać